Aimee Morrisby probeerde vijf jaar tevergeefs om zwanger te worden. Ze had de hoop al opgegeven toen haar zus om tien uur ’s avonds belde.
Ze nam de telefoon op en hoorde haar zus Wiffen meteen zeggen: “Laten we een baby krijgen!” Wiffen was al moeder van twee kinderen, maar wilde opnieuw zwanger worden, maar ditmaal niet met haar eigen baby.
Ze wilde de baby van Aimee en haar echtgenoot Jake dragen.
Toen ze 21 jaar was, kreeg Morrisby te horen dat ze aan een darmziekte leed, waardoor ook het weefsel van haar baarmoeder aangetast raakte. Haar arts suggereerde toen om zo snel mogelijk kinderen te krijgen omdat het later wellicht niet meer zou lukken.
De familie koos voor in vitro, maar dat leidde tot vier miskramen in vijf jaar. Een specialist deelde haar vervolgens mee dat haar baarmoeder een groot littekenweefsel was. Met die informatie ging ze dan naar haar gynaecoloog die haar moest meedelen dat ze geen baby zou kunnen dragen.
Morrisby had al vrede genomen met het feit dat ze geen baby zou kunnen krijgen toen haar zus haar met dit voorstel verraste. Shayna kreeg een van de embryo’s van de vorige IVF behandelingen van haar zus ingeplant.
De volgende negen maanden groeide de baby van haar zus in haar buik. Uiteraard beleefden de twee zussen de hele zwangerschap samen. Toen het water van Shayna brak was ook haar zus erbij om haar te steunen.
Shayna beviel van een compleet gezond meisje en Jake, haar schoonbroer en vader, mocht de navelstreng doorknippen.
Ze doopten de baby Francesca Louise Morrisby.
Aimee geeft andere vrouwen nog een belangrijke boodschap mee: “Als je niet zwanger geraakt, is het oké om dit niet van je eigen lichaam te verlangen. Voor mijn dochter was dit gewoon de beste oplossing.”
Zou jij dit voor je zus doen?
Laat van je horen in de reacties op Facebook en DEEL dit bericht met je vrienden!