Er zijn veel slechte mensen in deze wereld die dieren slecht behandelen. Maar ik geloof dat zij die dieren willen helpen en redden in de meerderheid zijn, en dat doet me goed. Zoals deze vissers die onverwachts op een berenjong stuitten die aan hun boot hing. Maar waar ze snel achter kwamen, is dat het jong niet alleen was…

Ouders willen altijd het beste voor hun kinderen en willen dat ze het beste uit zichzelf halen. Maar soms overtreffen onze verwachtingen de capaciteiten van onze kinderen en zijn de resultaten niet wat we verwachtten. Dat is wat er gebeurde met deze berenmoeder, die dacht dat haar jong langer en beter kon zwemmen dan het echt kon. Een paar nietsvermoedende vissers in meer Vygozero in Rusland zagen de jongen in het water naast hun boot.

Het jong leek uitgeput en kroop tegen de rand in een wanhopige poging droge grond te bereiken.

De moeder en het jong waren elkaar verloren en de kleine was duidelijk vermoeid. Er was niet veel tijd over voor het zou verdrinken – maar gelukkig kwamen de vissers in actie voor het te laat was.

Hij vocht niet
Ze praatten over wat ze moesten doen, aangezien ze wisten dat de beer hun kon bijten en krabben. Maar diep van binnen wisten ze dat ze maar één ding konden doen. De kleine beer redden.

Ondanks het risico dat ze liepen, wisten ze dat dierenlevens heilig zijn. Ze namen een groot net en haalden het kleine berenjong uit het water voordat het kon begrijpen wat er gebeurde.

Het jong begreep dat de vissers alleen maar wilden helpen, en vocht niet terug. Alleen toen ze zich omdraaiden zagen de vissers iets wat ze zich niet konden hebben voorgesteld.

Het kleine berenjong was niet alleen – zijn broertje was met hem meegezwommen. De vissers kwamen opnieuw in actie en zorgden ervoor dat het broertje veilig via het net achterin de boot kwam te zitten.

Dankzij hun snelle actie, konden ze de levens van de beide beertjes redden. Ze gingen snel naar het kleine eiland waar hun moeder wachtte – en op dat moment was er geen moeder in de wereld meer dankbaar dan deze moederbeer.

De vissers dachten die dag dat ze lekker gingen vissen. Maar in plaats daarvan wisten ze de levens van de twee beertjes te redden – absoluut een heldendaad.

Deze vissers zijn echte helden in mijn ogen! DEEL dit verhaal om hun heldendaden te eren!

Dit verhaal maakt me boos en het breekt m’n hart. Hoe iemand dit zomaar kan doen snap ik echt niet.

Velen zien onze huisdieren als familieleden en ze verdienen het om zo behandeld te worden. De gedachte dat iemand een familielid laat vallen, is voor mij ondenkbaar. Waarom zou het dan verschillen met een hond?

De familie in dit verhaal aarzelde niet om hun oude hond te dumpen.

Cookie, een 15-jarige cocker spaniël, werd gevonden langs de straten van San Bernardino, Californie, samen met een 1-jaar oude labrador. De twee honden werden naar een dierenasiel gebracht en de medewerkers deden een inspanning om hun eigenaars op te sporen. Ze ontdekten al snel dat de twee honden eigendom waren van dezelfde familie.

De eigenaar opgespoord
Ze konden na lang zoeken de eigenaars opsporen, en ze beloofden dat ze zouden langskomen en hun honden zouden meenemen. Maar toen de familie terugkwam deden ze iets wat de medewerkers boos en gechoqueerd maakte. Ze kozen er namelijk voor om Cookie, hun oudere hond, achter te laten, en enkel de jonge pup mee te nemen!

Toen ze zag hoe de familie de jongere pup meenam, tevens haar beste vriendje, bleef ze alleen en verweesd achter en begon ze te huilen en te treuren, zeiden de medewerkers.

Helaas is dit geen geïsoleerd geval. Vele eigenaars dumpen hun oudere viervoeters. Mensen kunnen zo wreed zijn. Het is hartverscheurend in te beelden dat deze arme hond daar alleen zit.

Het is niet omdat het een hond is, dat je hem zomaar langs straat kunt dumpen. En als je zelf een hond hebt gehad voor vele jaren, kan je hem al zeker niet dumpen omwille van zijn ouderdom!

Gelukkig heeft dit verhaal een mooi einde, want de schattige Cookie heeft een tweede kans gekregen.

Toen het nieuws over Cookie rond ging, waren vele dierenvrienden boos en wilden ze helpen. Een groep vrijwilligers die dieren redt, hoorde over het verhaal en zorgde voor een nieuwe thuis voor de hond!

Bekijk Cookie’s verhaal in de video hieronder:

Hoewel Cookie’s verhaal een positief einde had, is dat niet zo voor de vele andere dieren die worden gedumpt. Deel als je ook vindt dat ALLE honden een warm huisje verdienen.

Rylee is een 10 maanden oude Mechelse scheper, die wellicht meer zwem- en overlevingservaring heeft dan de meeste volwassenen. Tijdens een bootvakantie in Michigan kregen haar ouders Edward en Kristin algauw elektrische problemen. Terwijl Kristin in de cabine bleef, dacht ze dat Rylee bij Ed was en vice versa. Dan beseften ze dat Rylee bij geen van hen beiden was.

Ze stuurden een noodsignaal uit met de mededeling dat hun hond overboord was geraakt. Het Lost Dog Search Team werd ingeschakeld en die wendden zich tot de sociale media. Nadat het bericht online werd geplaatst, hielden meer dan 20.000 mensen mee een oogje in het zeil. Iemand zag haar uiteindelijk in de buurt van een kampeerterrein en Ed en Kristin repten zich onmiddellijk ter plaatse om te zien of het om hun geliefde hond ging. En dat was het ook!

Rylee zwom 10 kilometer naar land en ging dan op zoek naar haar familie, nog eens 20 kilometer verderop.

DEEL deze dappere hond op Facebook!

Maak kennis met Gokcer Yilmaz. Een Turkse jongen uit Kırklareli die school heeft verlaten om voor straathonden te zorgen. Elke dag gaat Gokcer op zoek naar straathonden die honger hebben of gewond/ziek zijn. Honden die hulp nodig komen op de intensive care in zijn huis.

Gokcer heeft afspraken gemaakt met restaurants in zijn buurt om voedsel te verzamelen, zodat hij honden kan voeden. Inmiddels zorgt hij voor tientallen honden die hun leven aan Gokcer te hebben danken. In een interview met de Turkse krant Ana Haber zegt Gokcer sinds kleins af aan te willen zorgen voor straathonden in Turkije.

Met hout dat die heeft verzameld heeft hij geprobeerd om hondenhokken te bouwen en dat is hem aardig gelukt. Zo is te zien in het filmpje dat Ana Haber heeft gepubliceerd. Gokcer was een student aan de Turkse universiteit. Naar eigen zeggen is hij al meer dan 1 jaar bezig om voor straathonden te zorgen en wil hij duidelijk maken dat straatdieren het moeilijk hebben. Vooral in de winter hebben straatdieren extra beschutting en eten nodig om te overleven. Dat vergeten wij mensen wel eens voegt, Gokcer eraan toe. Hij wil dat andere mensen uit de hele wereld voorbeeld nemen en zijn boodschap delen.

Er zijn eigenschappen aan een echtgenoot die iedereen waardeert. Dapperheid, onbaatzuchtigheid en medeleven, om er enkele te noemen. Tegen de tijd dat het huwelijk nadert, zijn de aanstaande echtgenoten al vertrouwd met elkaars positieve eigenschappen. Bruid Brittany Cook uit Cambridge in Ontario was dol op de bovenstaande kwaliteiten van bruidegom Clayton Cook.

Maar ze had nooit verwacht dat ze op hun trouwdag op 22 september op zo’n krachtige manier tot uiting zouden komen.

Darren Hatt was hun huwelijksfotograaf. Hij nam enkele foto’s zoals hij nog nooit eerder op een bruiloft genomen had.

Brittany liet enkele soloportretten nemen in het Victoria Park in Kitchener. Clayton was zoals verwacht dichtbij, maar er was iets verwarrend aan de manier waarop.

Hij was drijfnat en kwam uit de vijver van het park. Eerst dacht ze dat Clayton voor het plezier in de vijver was gesprongen.

Clayton legde uit: “Ik zag nog maar twee kinderen – ze waren met drie – ik dacht dat het beter was om even te checken of alles wel oké was … en toen ik dichterbij kwam, zag ik het derde kind in het water dat moeite had om boven te blijven.”

Clayton sprong op een rots en trok de jongen uit het water.

Een van de andere kinderen had de jongen in het water geduwd. De geredde jongen zei niets tegen Clayton maar bleef aan zijn zijde tot een familielid hem kwam ophalen.

Bekijk het videoverslag hieronder en DEEL dit met je vrienden!

Een kind hebben is een van de grootste verantwoordelijkheden die een persoon kan hebben. Helaas is niet iedereen opgewassen voor deze taak. Zo ook in dit verhaal waar de politie tussenbeide moest komen.

Dit verhaal vond plaats in een arme en gevaarlijke buitenwijk van Chicago genaamd Englewood. Enkele buren hoorden vreemde geluiden en belden de politie. Toen de politie in het huis binnenviel, troffen ze tussen het afval en de rotzooi drie kinderen aan. Vooral de jonge leeftijd van de kinderen, 7, 2 en 1 jaar, verraste de politie. Er was geen stromend water noch elektriciteit in het huis en ze hadden zich al zeker een maand niet gedoucht. Geen van de kinderen ging naar school of naar de kinderopvang. Er waren geen ouders te bespeuren, laat staan iemand die voor hen zorgde.

Gelukkig was er nog hun oma Dlores Anderson die de kinderen kon opvangen. De politie wist haar te contacteren en vertelde haar wat er gebeurd was. Ze dacht dat haar drie kleinkinderen bij haar schoondochter of andere oma waren. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Integendeel de kinderen werden gewoon verlaten en aan hun lot overgelaten in een leeg huis.

Dlores liet haar twee baantjes voor wat ze waren en begon al haar tijd onmiddellijk te wijden aan de opvoeding van haar kleinkinderen. De agenten die de kinderen vonden, zamelden geld in om de oma te helpen. Bovendien zamelden ze ook luiers, eten en kleding in voor de kinderen. En op een GoFundPagina werd ondertussen al het duizelingwekkende bedrag van 125 miljoen dollar ingezameld!

De vader werd inmiddels aangehouden wegens kindermishandeling en verwaarlozing. De oma heeft nu het hoederecht over de drie kinderen verkregen. Bekijk de onderstaande video om het hele verhaal te leren en DEEL dit bericht met iedereen die je kent!