In deze kortfilm komt een probleem aan bod dat eigenlijk niet veel aandacht krijgt. Deze Hongaarse productie legt de vinger op de wonde van iets dat zich vaak achter de schermen afspeelt. Als je het einde ziet, zal je gegarandeerd een krop in de keel krijgen!
We mogen de aandacht niet laten verslappen en moeten tegen dergelijke barbaarse situaties blijven vechten. De eerste stap is en blijft de harten van andere mensen beroeren.
DEEL deze aangrijpende video daarom met je vrienden op Facebook!
Dit is Gumby. Hij is ongeveer 4 jaar oud en had veel moeite om een thuis te vinden. Hij is door verschillende families geadopteerd, maar keerde telkens weer terug naar het asiel, waar tal van andere viervoeters wachtten op een familie.
De vraag is, waarom keerde Gumby altijd terug?
Gumby is een lieve hond die dol is op spelen. Het personeel van het asiel schat dat hij zo´n 4 jaar oud was toen ze hem in de herfst van 2014 vonden. Hij werd toen naar een dierenasiel in Charleston, South Carolina, VS gebracht. Zodra hij arriveerde was hij heel vriendelijk en het personeel verwachtte dat hij snel geadopteerd zou worden – en dat is precies wat er gebeurde. Maar het duurde niet lang. Al na drie dagen werd hij teruggebracht naar het asiel. Toen kwam een nieuwe familie die hem adopteerde. Zes dagen later was hij weer terug. En zo ging het twee jaar door.
In totaal werd Gumby acht keer teruggestuurd. Drie keer werd hij op straat gevonden – alleen en achtergelaten. Arme Gumby! Het bleek dat elke keer dat Gumby een nieuw thuis had, het leek alsof hij daar niet wilde blijven. Hij liep telkens weg en liep soms zelf naar het asiel toe.
Maar waarom kwam hij telkens terug?
Donya Satriale, die in het asiel werkt, legt uit dat ze denkt dat Gamby terugkwam omdat hij wist dat ´er nog werk te doen was´. Het bleek dat Gumby een belangrijke rol in het asiel had. Elke keer als er een nieuwe hond arriveerde in het asiel, was Gumby er om ze te ondersteunen. Met enorme empathie, gaf hij alles om ervoor te zorgen dat nieuw gearriveerde honden zich welkom voelden, aangezien ze vaak gestrest aankwamen.
Het personeel zegt dat ze nooit zoiets gezien hebben. Hij werd zelfs een bloeddonor – zelfs voor katten. Het blijkt dat zijn bloedgroep voor zowel honden als katten helpt. Het is nu duidelijk dat Gumby daar kan blijven waar hij hoort – in het hondenasiel. In het asiel speelt hij elke dag met 50 andere honden en krijgt veel voedsel en extra liefde van het personeel. Gumby is een inspiratie geworden voor veel mensen en werd zelfs op de foto gezet voor een jaarlijkse brandweerkalender om geld op te halen voor goede doelen.
Gumby is een inspiratie voor ons allen – daarom deel ik dit verhaal. Doe hetzelfde om wat licht in deze wereld te verspreiden!
Een Sloveense kunstenares is momenteel het gesprek van de dag.
Ethiek
Het project van Maja Smrekar heet K-9 Topology en krijgt veel kritiek. Mensen noemen het ‘dierenmishandeling’ en vinden het ‘ethisch niet verantwoord’. Toch kan het niet gebeuren dat een eicel van een mens ook daadwerkelijk wordt bevrucht door die van een dier. Daar heeft de natuur voor gezorgd. Om de eicel zit namelijk een soort schilletje, en alleen een sper-macel van hetzelfde diersoort kan door dat schilletje heen.
Borstvoeding
In een laboratorium kan er eventueel nog voor gezorgd worden dat dat schilletje ‘opengemaakt’ wordt. Als het eitje dan al bevrucht wordt, dan nog kan het wezen nooit levensvatbaar zijn. Dit omdat er genetisch gezien, dus qua DNA, teveel verschillen zijn tussen mens en dier. Toch is het idee alleen al erg angstaanjagend, vinden velen. Maja kreeg eerder al veel commentaar over zich heen omdat ze haar pup borstvoeding zou hebben gegeven. Dit was ook een ‘artistieke uiting’ van haar, zei ze toen.
Cheryl en Mike Toole uit Boston in de VS zijn dolblij als ze hun eerste kind verwachten. Na een probleemloze zwangerschap komt hun kleine dochter tijdens een vlekkeloze bevalling ter wereld. Alles lijkt gewoon perfect.
Maar enkele uren na de bevalling slaat de vreugde om in bezorgdheid: Avery lijdt aan hypoplastisch linker hartsyndroom (HLHS), een zeer gevaarlijke combinatie van verschillende hartafwijkingen en een beschadiging van de aorta.
De volgende jaren zijn erg hard. Avery moet verschillende operaties ondergaan, maar haar toestand verslechtert zienderogen. Uiteindelijk wordt ze op een wachtlijst voor een harttransplantatie gezet. Dan breken 52 ondraaglijk lange dagen aan. Tegelijk vindt 1.100 km verderop een vreselijke tragedie plaats. De achtjarige Dalton wordt aangereden door een vrachtwagen en loopt dodelijke verwondingen aan het hoofd op.
De ouders Jim en Jeri beslissen om hun zoon uit zijn lijden te verlossen en geven zijn organen vrij voor donatie. Ze hebben geen idee dat ze daarmee Avery een nieuw leven zouden schenken. Na een grondig onderzoek zetten de artsen het licht op groen: Avery zou het hart van Dalton krijgen.
De operatie was een succes. In een brief drukken de ouders van Avery hun dankbaarheid voor de ouders van Dalton. Jim en Jeri zijn erg geraakt door hun woorden en besluiten om elkaar te ontmoeten.
Meteen ontstaat een hechte vriendschap, niet alleen tussen de volwassenen, maar ook Avery kan het meteen uitstekend vinden met de drie broers van Dalton.
Voor Jim en Jeri is het een grote troost dat hun zoon verder leeft in Avery. Jim vraagt of hij eens aan de borst van Avery mag luisteren om het hart van zijn zoon te horen kloppen. Avery is maar al te graag bereid om dit emotionele verzoek in te willigen. De twee families behouden tot op vandaag het contact. Hoewel er niets droeviger is dan de dood van een kind, heeft Dalton nog iets gedaan wat maar weinigen kunnen zeggen: hij redde het leven van een ander kind.
DEEL dit aangrijpende bericht met je vrienden!
De 14-jarige heeft al van heel jongs af aan een grote passie: dansen. Maar sinds hij met ballet begon, werd hij onophoudelijk gepest en belachelijk gemaakt – want ballet is immers iets voor meisjes. Met zijn optreden tijdens Britain’s Got Talent beweegt hij echter de hele zaal tot tranen toe.
Met dit emotionele optreden heeft de getalenteerde danser het publiek en de jury helemaal in de ban gebracht – en met zijn succes bewijst hij iedereen dat hij vooral moet doen wat hij graag doet!
DEEL dit adembenemende optreden met iedereen die je kent!
Eric en Priscilla zijn een gelukkig stelletje, en dat geluk wordt nog groter als hun kleine zoon Jack in hun leven treedt. Zoals voor de meeste ouders was het aanvankelijk erg zwaar om hun zoon aan vreemde toe te vertrouwen terwijl ze gingen werken. Om de overgang vlotter te laten verlopen, blijft Jack eerst alleen thuis bij Eric. Om ervoor te zorgen dat Priscilla niet het gevoel heeft dat ze iets mist, heeft deze trotse papa een geniaal idee.
Wat een geweldig idee! En ook perfect in de praktijk omgezet. Ondertussen verspreidt de video zich als een lopend vuurtje over het internet en maakt het duizenden mensen jaloers die ook wel zo’n creatieve partner zouden willen hebben.
DEEL deze geweldige video met je vrienden!
De hond Anubis uit Caïro in Egypte heeft dag en nacht de eigendom van zijn baasje bewaakt. Maar hoewel hij zeer slecht behandeld werd, heeft deze viervoeter zich altijd zeer trouw van zijn taak gekweten.
Maar omdat het luide geblaf sommige dierenbeulen op de zenuwen werkte, sneden ze zijn neus eraf. Zijn eigenaar zet hem dan maar op straat, waarna hij ernstig gewond en met constante angst zich onder auto’s en achter vuilnisbakken verschuilt. Zoals zovele dieren lijdt hij een eenzaam bestaan, zonder enige hoop dat zijn leven ooit nog zou verbeteren.
Zonder neus is zijn leven zo mogelijk nog moeilijker, want hij kan geen voedsel ruiken en heeft het moeilijk om te ademen.
Maar Anubis’ zachte karakter, zijn trouwe ogen en niet in het minst zijn ernstige verwonding trekken de aandacht van de “Animal Protection Foundation”, een Egyptische organisatie die al duizenden misbruikte en gewonde dieren in het land redde.
Maar Anubis’ verwondingen maken het de redders niet eenvoudig om voor hem te zorgen. Hij heeft nood aan speciale zorgen en een familie die hem veel liefde geeft. Maar de Egyptenaren voelen er niet veel voor om de viervoeter op te vangen en zoeken naar een andere oplossing.
Maar deze oplossing bevindt zich op meer dan 11.000 kilometer van Caïro: SNARR, een groep dierenrechtenactivisten die gespecialiseerd is in de opvang van gehandicapte, gewonde en problematische honden. Als ze Anubis zien, weten ze onmiddellijk: “Hem moeten we redden!
SNARR en de “Animal Protection Foundation” beslissing om vier dieren, die in zeer slechte toestand zijn, over te vliegen naar de Verenigde Staten. Anubis is een van hen. In de Verenigde Staten aangekomen, moet Anubis nog eens 2000 km rijden en wordt hij door een half leger vrijwilligers met een andere auto vervoerd, om uiteindelijk bij zijn pleeggezin aan te komen.
En voor het eerst in zijn leven weet Anubis wat het is om onvoorwaardelijk bemind te worden – en heeft hij eindelijk een volle maag. Elk van de vrijwilligers is meteen onder de indruk van zijn liefdevolle en gevoelige aard. Ondanks de nachtmerrie die hem werd aangedaan, heeft Anubis zijn lieve natuur niet verloren.
Na een lange rit komt hij eindelijk aan bij zijn redders in El Paso, Texas, waar hij aan een pleeggezin wordt toevertrouwd, die hem bijzonder goed verwennen tot zijn verwondingen definitief genezen. De familie houdt zoveel van hem dat ze er zelfs over nadenken hem definitief te adopteren.
“We zijn helemaal in de wolken met hem”, zegt Lauren Connelly, die zich om Anubis bekommert en met liefde, voedsel en alles wat een hondenhart maar kan wensen, overlaadt. En Anubis, die in zijn persoonlijke paradijs is aangekomen, heeft nog iets anders gevonden: een echte vriend, want hij komt blindelings overeen met zijn pleegzuster, een zachtaardige, witte hond die blind is.
De hond die niemand wilde en die verschrikkelijk leed moest doorstaan, heeft eindelijk zijn happy end gevonden.
DEEL deze geweldige redding op Facebook!
Ik heb veel verhalen gelezen over honden die werden geboren met genetische problemen en elke keer weer breekt het mijn hart. Het is triest om te zien hoe deze arme honden problemen met bijvoorbeeld lopen. Dit verhaal gaat over een hond genaamd Turbo Roo en raakte me recht in mijn hart.
Turbo Roo was geboren met een genetisch probleem waardoor hij werd geboren zonder voorpoten. Door zijn aandoening was het moeilijk voor hem melk te krijgen van zijn moeder omdat zijn broertjes en zusjes zijn plek innamen, want de arme Turbo Roo kon niet bewegen.
Uiteraard waren de eigenaren van Turbo Roo erg bezorgd en wisten niet wat te doen. Ze dachten dat hij niet zou overleven en zelfs als hij zou leven, zou hij waarschijnlijk nooit kunnen lopen en een normaal leven kunnen leven. Dus de eigenaren namen Turbo Roo mee naar een dierenarts die hem in contact bracht met een kliniek in Indianapolis, de Verenigde Staten.
Het personeel in de kliniek was zo blij met Turbo Roo dat e besloten al het mogelijke te doen om hem een toekomst te geven. Maar omdat Turbo Roo maar een kleine chihuahua is, was er geen rolstoel voor hem ontworpen. Dus de kliniek moest een rolstoel uitvinden, speciaal voor hem.
De dokters kwamen met een plan een rolstoel te bouwen die precies in zijn maat was. Hoe? Door een speelgoedhelikopter te gebruiken. Met dank aan het speelgoed, wisten ze een hele speciale rolstoel te maken voor de kleine Turbo.
De rolstoel was de redding voor Turbo Roo – hij kan haast leven als elke andere hond. De puppy is wereldberoemd geworden op sociale media en heeft duizenden harten verovert met zijn lieve karakter. Hij heeft zelfs een eigen Instagram met meer dan 200,000 volgers.
Hieronder kan je een video over Turbo Roo zien.
Dank aan de dierenartsen die het leven van Turbo Roo redden, ze hebben nooit het geloof in hem verloren en deden al het mogelijke om te helpen. Als meer mensen waren als deze dierenartsen, zou de wereld – voor alle dieren – een betere plek zijn.
Deel dit artikel om je respect te betuigen aan deze dierenartsen!
Een dierenasiel uit het Nieuw-Zeelandse heeft onlangs een achtergelaten Jack Russell Terriër aangetroffen en doet nu een oproep om het baasje te vinden. Aan de halsband van het achtergelaten dier was een hartverscheurende boodschap bevestigd.
“Hallo, ik ben Roxy. Mijn eigenaar kan niet voor mij zorgen. Jij wel?”, staat op het briefje dat aan de hond was bevestigd. Dierenasiel SPCA Auckland postte de foto’s en de oproep op haar Facebookpagina. “We hopen dat iemand Roxy herkent en meer informatie over haar heeft”, schrijft het asiel. “Alle tips zullen vertrouwelijk behandeld worden.”
De organisatie maakte van de gelegenheid gebruik om iedereen duidelijk te maken dat dierenverwaarlozing een misdrijf is, ook al veranderen de omstandigheden waardoor mensen misschien niet eeuwig voor hun huisdier kunnen zorgen. “We begrijpen dat de omstandigheden van baasjes kunnen veranderen en dat families soms op een punt belanden waarop ze niet meer voor hun dieren kunnen zorgen. Maar we willen erop wijzen dat er altijd een andere optie is en dat er altijd mensen zijn die kunnen helpen.”
Als je een pasgeborene hebt, weet je hoe fragiel en delicaat te zijn. We proberen ze dan ook altijd met de grootste omzichtigheid te behandelen. En zoals je weet, slapen ze ook erg veel – ze brengen gemakkelijk 15 uur per dag in hun wiegje door. Je zou denken dat ze tenminste daar toch veilig zijn. Esther Roseman dacht dat haar dochter Grace veilig in haar wiegje was. Maar dat bleek niet het geval.
De moeder uit Engeland legde haar zeven weken oude baby te slapen in haar wiegje waarvan dat ze dacht dat het veilig was. Het wiegje was ontworpen om naast een bed gezet te worden, met een wand die naar beneden kan, zodat mama de baby in de gaten kan houden. En het is dit detail dat het leven kostte aan Grace.
Het meisje rolde echter uit het wiegje en kwam op de zijkant van de wand te liggen. Haar gewicht drukte zo op haar luchtpijp waardoor ze niet meer kon ademen. 90 minuten later ontdekte de moeder dat haar baby dood was. “Na de tragische dood van mijn dochter Grace, heb ik ernstig overwogen om een einde te maken aan mijn leven. Maar ik kan niet egoïstisch zijn voor de rest van mijn gezin.”
Toen de doodsoorzaak aan het licht kwam, maakte Esther zich grote zorgen voor andere families die dezelfde wieg kochten. “Aanvankelijk waarschuwde ik de fabrikant, maar die blijven beweren dat het ontwerp van het wiegje niet tot de dood van mijn dochter geleid heeft”, zegt Esther.
Dit wiegje werd inmiddels echter verboden in de Verenigde Staten en Canada, maar bijvoorbeeld nog niet in het Verenigd Koninkrijk. De fabrikant draaide ondertussen bij en bracht een kit op de markt om de oude modellen aan te passen om dergelijke ongevallen te voorkomen